O inferno existe

É escuro, case negro, o sangue que me mana do antebrazo pálido, das veas azuladas e secas, de paredes engrosadas, raíces às que o vento e a auga desprotexeron, e queda en depósito, coma o mercurio dos termómetros rotos, nos tubos de laboratorio nos que a enfermeira pega cadanseu código de barras, a miña identidade, o que eu son resumido nun número, longo, e vállanos iso.

No bar fálase de fútbol, bébese café con leite, sol e sombra às veces en copa pequena ou licor café ou unha branca, e mastíganse devagar torradas ou churros mentres o televisor vomita imaxes do horror colectivo que se torna visible durante uns minutos sen alterar apetitos e rutinas. Alá lonxe —nin se sabe moi ben onde, que hai tantos outros lonxes deses— o oitenta por cento da poboación arrástrase por baixo do limiar de pobreza, o sesenta por cento da poboación malvive con setenta céntimos de euro diarios e a morte compite acotío con eles polo territorio, insaciable. E non, non son masas informes desprovistas de terminacións nerviosas, non son seres aos que a miseria e o sufrimento —consolámonos— virou de pedra, xentes que paren fillos de lama. Son un e un e un... individuos que respiran se os deixan. Non os deixamos. E pasamos a outras novas.

Arrío en banda sobre os poemas de Anna Akhmátova*, traducidos a esta lingua de tres ortografías que nos une. As atrocidades que ela viviu hoxe parecen ridículas, case mesquiñas, peso pluma na balanza dos espantos, pero haxa calma, de aquí a uns días volve ocupar o seu lugar de honra na literatura universal, como merece.

Eu, entón, volverei estender os brazos ante a enfermeira para que elixa vea á vontade. Despois entrarei nun bar calquera a almorzar un café cargado con croissant e un libro de poemas. Non me alcanzará xa o fedor dos cadáveres desenterrados e enterrados, nin me desacougarán os ollos húmidos dos que a paso lento cada día, ás vinte e catro horas, sen sosego, sucumben alén destes soberbios muros nosos.

______________
* Anna Akhmátova. Só o silencio me responde. Tradución de Ekaterina Guerbek e Penélope Pedreira. Rinoceronte Editora, 2007.