A rapaza pálida (divertimento)

A rapaza que pasa as páxinas da partitura ao pianista é pálida. Por veces, unhas poucas apenas, permítese un palpitar no peito, que pronto reprime, penso, por pudor, e pugna por imprimir ao rostro, héctico, unha actitude estática, estatuaria, de estética tan estrita canto críptica, inescrutable. Le nas lendas e logo, lánguida, louro o cabelo abala e se alza, leva lentamente a man alada, aloumiña o limbo foliar, tal que linda lencería lene e leve. Olla de esguello ao vello mestre e ao seu tácito explícito xesto, presta, pasa a páxina da partitura e recompón a pousada posición do corpo como pantasma a rapaza pálida.