Insecticida

Acababan de servirnos a cea pero aínda non botaramos mans ás fontes, que somos xente fina e educada. Entón un coleóptero infeliz (críase moi feliz, porque non sabía o que o agardaba) deu en pousar na mesa, quen sabe se atraído pola comida ou pola brancura do mantel. En mala hora. Jacques estirou o brazo e coa man estendida zoupoulle unha palmetada que o mandou ás patacas. O silencio era tenso. Non se oía zoar unha mosca nin bicharada ningunha (Calquera, dirían, non te xosca!). Entón, o asasino de coléópteros sentiu necesidade de xustificarse:
-Perdón por matalo...
'Coita, pensei, o ser civilizado contra o ser primitivo recoñece a atrocidade. Pero a frase non rematara.
-...enriba da mesa.
Veume coma un relampo á cabeza a imaxe do Karim (oríundo da mesma cidade da Europa de aí arriba na que o asasino de coleópteros vivira ata hai ben poucos anos), outra noite, en Vila do Conde, a escorrentar mediante o aire que sacudía co dedo maimiño, sen rozalo sequera, un mosquito mínimo (milímetro e medio escaso) que pousara na vitrina do local onde se celebraba o Festival de Curtas.

Claro que todo ten a súa explicación: Jacques, vén sendo Iago, Sant'Iago, célebre matamouros (e si, o coleóptero, na cor cando menos, algo de mouro tiña). Karim, manda truco, significa xeneroso.