Sentenciado

Levaba toda a vida a levantar muros, paredes, valados; a encofrar, rexuntar, revocar, alicatar, lucir; a tellar e retellar... De pouco lle servira ter as mans cuarteadas e os poros da pel entupidos de po de xeso e cemento, o pelo pedrés desde a adolescencia, pois era no oficio malo con avaricia, por non dicir chafulleiro sen remedio. Cobraba barato, iso si, e a tarifa á baixa salvábao e íalle dando para comer, malamente para vestir, escasamente para vicios. Consciente da súa cativa habilidade, nunca se gabou das obras que facía, mesmo que contra o seu tellado tamén non botase pedras. Cando remataba o choio e mentres gardaba no peto o sobre dobrado coa paga, espetaba rotundo:
—Bonito non queda, pero seguro tampouco.