Achas que podia ter medo, Ana, com a câmara (e os dedos) a meio centímetro da boca do bichinho, que aliás, imagem ilude!, era minúsculo (só espero que não fosse uma víbora!)?
Mas a maneira em que ela agitava a língua bífida, ai... até suscitava ternura.
Confirmado: es arriscada! Pero non vexo á viperina especie. Lémbrame a uns bechiños moi vistosos que por aquí (no oriente das Galias) chamamos "escanxios". Lindísima a foto. Produce envexa... calculo que terei un bechiño deses a uns centímetros da cámara (en fin, a uns metros, que non son tan afoutado coma ti) dentro duns cincocentos anos. Non se pode ter todo
Xa podía caer unha reguiña, setesoles. Non, non é un escanxio (aquí chámanlles "liscoranzos", que manda truco, como se deturpa a palabra). É do mesmo tamaño pero e unha cría da cobra máis común por aquí.
Un é afoutado cando vence un medo. Eu non vencín medo ningún para facer iso. Teño os meus medos, coma todo o mundo: nunca veredes aquí a fotografía dunha cascuda (barata, tugas) e se me apuras dunha mosca tampouco.
Afoutada, o día que me atreva a montar nun ultralixeiro.
9 comentários:
Ai, a mal-educada!
Não tiveste medo...?
Achas que podia ter medo, Ana, com a câmara (e os dedos) a meio centímetro da boca do bichinho, que aliás, imagem ilude!, era minúsculo (só espero que não fosse uma víbora!)?
Mas a maneira em que ela agitava a língua bífida, ai... até suscitava ternura.
Será unha cría de cobra de colar? Natrix natrix?
Credo! Mesmo minúscula, não ficava ali para tirar a fotografia... :)))
Beijoquitas!
Non entendo o motivo polo que se di mal-educada cando se ten a lingua fóra; cando eu penso que é moito máis lascivo tela dentro!
;-)
Nem que fosse grande te ira fazer nada, Teté. Antes fugiria para que não a matasses tu.
Claro, Chousa, todo depende: dentro de onde?
Confirmado: es arriscada! Pero non vexo á viperina especie. Lémbrame a uns bechiños moi vistosos que por aquí (no oriente das Galias) chamamos "escanxios".
Lindísima a foto. Produce envexa... calculo que terei un bechiño deses a uns centímetros da cámara (en fin, a uns metros, que non son tan afoutado coma ti) dentro duns cincocentos anos. Non se pode ter todo
Bicos de Abril baixo o ár das Áfricas.
Xa podía caer unha reguiña, setesoles.
Non, non é un escanxio (aquí chámanlles "liscoranzos", que manda truco, como se deturpa a palabra). É do mesmo tamaño pero e unha cría da cobra máis común por aquí.
Un é afoutado cando vence un medo. Eu non vencín medo ningún para facer iso. Teño os meus medos, coma todo o mundo: nunca veredes aquí a fotografía dunha cascuda (barata, tugas) e se me apuras dunha mosca tampouco.
Afoutada, o día que me atreva a montar nun ultralixeiro.
Enviar um comentário