Mortes morridas

Sedúceme o humor negro porque me provoca a contemplar o inevitable como se o conto non fose comigo, mesmo sabendo de cartón pedra a barreira que finxo. É un círculo de enganos absolutamente oco, trazado cun fío imaxinario. E mesmo así, na consciencia da inconsciencia, prodúceme pracer ese instante que me eleva sobre a angustia, o temor, a nada que me agarda. Se por riba as historias veñen envoltas de literatura da grande, da que chisca un ollo á fartura e outro á miseria, da que non fica na lírica senón que afonda na prosa, é que estou ante cinco relatos que en media hora me falan de terra singular e sentimentos universais, da morte da vida e da morte dos soños, que é a máis lenta das mortes, a morte miña.