Testamento

Decidiu rescatar as lembranzas, desenvurullándoas dos labirintos arrevesados do cerebro, esticándoas como papel de aluminio, brillante e liso, nos detalles imprescindibles, imperdibles. Negábase a interpretar como causa dese abrollar da memoria a dor ou o cansazo crecentes, continos, pero era obvio que había un certo cheiro de disposicións derradeiras e de reparto ao ar da herdanza discreta. Talvez fose hora tamén de arrumar a casa e abrir as fiestras, que entrase o ar agarimoso do outono. A humidade e o balor non acaen nos ósos.