A vella polaca. Capítulo XVIII

“Espectacular redada na noite portuense. Meritoria actuación dos nosos corpos de seguridade” rezaba o titular da noticia que tiña congregados os habituais da Cordô ao redor do Capitão Merda. Este rogou silencio erguendo unha man para aplacar o rebumbio desatado e aclarando a gorxa iniciou a lectura do texto con voz de actor de dobraxe do século pasado.
—“Esta pasada noite na pensión ilegal ‘La Queue Bleue’, situada no número 13 da rúa da Cedofeita, a GNR en colaboración con forzas da Interpol ao mando do comisario doutor Manuel Luís Afonso Secundino dos Santos Portimão, culminouse con éxito a operación ‘Francesinha’, na que resultou detida M.A.S., de nacionalidade holandesa, que actuaba ultimamente baixo pasaporte polaco co alias de Miss Anyeska. Trátase ao parecer dunha das estafadoras máis procuradas polas policías europeas e americanas, quen presuntamente escollía as súas vítimas de preferencia entre os vellos ricos con síntomas de senilidade, aos que engaiolaba mercé á súa beleza física e as artes deshonestas da sedución para despoxar do capital. Espérase que pase nas próximas horas á disposición xudicial." —Fixo a pausa correspondente ao punto e á parte e proseguiu—: "Así mesmo foron trasladados ás dependencias policiais e co fin de prestaren declaración a propietaria da pensión e o resto dos hóspedes, a saber, unha moza estudante de macramé, un viaxante de caramelos e artigos de sado-maso de fabricación chinesa, dúas irmás campionas de petanca na categoría senior por parellas, un enxeñeiro de telecomunicacións e mais un químico en paro ao que se lle incautou material de laboratorio e tres arrobas de sandías para a elaboración clandestina de cápsulas de citrulina destinadas, segundo fontes oficiosas, ao mercado negro".
—Fodeuse o subministro —rosmou o Rei polo baixo.
—E do ti Jonas non di nada? —preguntou Miss Tollo.
—Nin o cita, como non sexa o viaxante... —apuntou o Capitão.
—Non, o viaxante coñézoo eu —dixo Sigrid e todos se viraron a mirar para ela pasmados—. Cómprolle caramelos e tal.
—A ver se vai ser que aínda está na pensión... —atallou o Rei.
Nisto chegaba o Fausto a turrar da señora Bukovski.
—Ánimo, miña rula, que houbo unha redada pero disque o seu Jonas non o levaron preso —explicoulle Miss Tollo.
—Unha redada? E entón?
—Entón? Entón imos ir ver se está na pensión —impacientábase o Rei.
—Non hai tempo que perder —engadiu Em Bicos, que ouvira a frase en moitas series policiais e pareceulle oportuna.

E mentres todos saían fogueteados, o Couselo, que presentiu un final de película, deulle volta ao saxo para esgurrichar o cuspe e púxose a tocar unha de amor.