Hecatombe

Anunciáraa desde o proprio principio. Virá un día, dixo o profeta, en que amencerá noite, onde as promesas se tornarán ocas e da esperanza restará apenas un ermo abrasado. A xente, porén, imaxinaba que aquela catástrofe se produciría con moito estrondo e renxer de vidros triscados nas enxivas, con moribundos xementes a arrastrarse chagados, bebés arrancados do peito das nais e lobos de ollada adoecida que baballan escuma sanguinolenta a roldar polas aldeas. Inxenuos! Aquel serán a lúa asomou chea e luminosa, contáronse relatos de princesas liberadas e xogouse á wi en familia, como se tal cousa. As beatas nin foron confesar, os maridos non ofreceron rosas ás mulleres, non houbo fillos que murmurasen un simple quéroche aos pais. Non obstante, cando as alarmas dos espertadores tocaron á mañá seguinte, no lugar onde antes había horizonte, apareceu un cartel de “Fechado por tempo indefinido”.

________________
Nota banal: Detesto as renovacións vía internet dos anti-virus.