Mostrar mensagens com a etiqueta mito-manía. Mostrar todas as mensagens
Mostrar mensagens com a etiqueta mito-manía. Mostrar todas as mensagens

sábado, 28 de junho de 2008

E o que é que se sente?

A meu irmão Rafa,
que amou a vida ao ponto
de se deixar matar por ela


Passei as tardes dos invernos tantas a sós a escutar aquilo, que fui com medo de ressuscitar algum morto. Mas não. Nem frio nem calor. Apenas na última liguei. Ainda bem ele não deixou, nem por um momento, de dançar comigo... cadáver. Esquisito.

quarta-feira, 4 de junho de 2008

Orfeo e Eurídice

Que digo eu que se Orfeo baixou ao inferno á procura de Eurídice, sorteando mil perigos e penalidades, conmovendo terribles monstros coa soa arte da súa voz e a súa lira, por que non se deixou estar alí con ela, tan ricamente, en vez de empeñarse en arrastrala de novo ao mundo, a pagar a hipoteca, a quitarse de comer para encher o depósito da furgoneta, a estar pendente de se chove non chove, a malvivir das escasas rendas dun músico ambulante? Home, non me xosques...