segunda-feira, 11 de janeiro de 2010

Angustias parvas










Este mes o calendario está inzado de círculos vermellos. O próximo tamén. E o outro. Ires e vires (e vires, si, espero, espero!) do hospital para me someter a apalpamentos manuais ou mecánicos, a observacións meticulosas, a transparencias radiográficas, a análises de sangue e humores, todo en conxunto destinado a demostrar en parámetros mensurables a miña beleza interior. Nada diso me preocupa. Non me debe preocupar: der o que der, algunha cousa vai dando. Vívese así. Ou mórrese de calquera maneira nun momento ou outro, indefectiblemente, disque. O que me angustia realmente son os días non enmarcados por círculos vermellos, que se van ver afectados comigo no epicentro por un vaga insolente e obscena de traballo que me tensa, despois de meses de case inactividade, pois é ben sabido que os programadores da cousa teñen como misión última neste mundo me amargar a existencia.

Claro que ben visto, así, nin tempo teño para que me doia nada. Respiro, ah...

20 comentários:

Oscar disse...

Não percas o teu humor, mulher beijo grande, saímos hoje de viagem: Barcelona, Milão, Bologna, Florença e Roma... para depois voltar... :-)

Sun Iou Miou disse...

Boa boa boa viagem, Oscar! Lembrai-vos de mim em Florença, por favor! Tenho belas recordações dessa cidade. :)

Beijo para vocês.

Kapikua disse...

eu como bom langão que sou, gosto muito do ócio!

Teté disse...

Bom, visto assim, parece que só te vai sobrar tempo para respirar... :)

Beijoquitas!

Anónimo disse...

Ande, déixese de tanta queixa, que é vde unha agonías: se a saúde non é o que a angustia, o outro xa irá pasando. Verá

Sun Iou Miou disse...

Essa do langão vas-me ter de esclarecer, Kapik. Desconfio o que possa ser sendo tu amante do ócio ;), mas certeza não tenho.

Do ócio também eu gosto, mas a gente também tem vícios que pagar. :)

Beijo stressado.

Sun Iou Miou disse...

Pouco mais que para isso, Teté, mas alguma coisa irei contando cá, para vos dar que comentar. `_^

Sun Iou Miou disse...

Son unha agonías mesmo, señor Kaplan, pero estou até os mesmísimos de que carezo de que me teñan seis meses a traballar sen desapegar o cu e outros tantos a pasar penurias. Xa que non os cartos, polo menos que repartan o traballo durante todo o ano. PQP!

E si, menos mal que a saúde non me angustia, que se non ía de lado. ;)

R.R. disse...

Ai ai. Muaks.

Kapikua disse...

langão = calão = preguiçoso = quem gosta de se refastelar no sofá à lareira a deixar o tempo correr enquanto vê filmes de merda ou jogos de futebol !

Espero ter-te esclarecido

Esse teu beijo deu-me energia para 3 dias :)

Beijo refastelado no sofá!

Sun Iou Miou disse...

Os desabafos préstanlle á alma ou cousa esa, r.r. Non se me asuste. Aínda non chegou o mar á ribeira.

(E continúo á espera daquilo...)

Smuacs! Slurps!

Sun Iou Miou disse...

Imaginei que era isso, Kapik, só podia, mas não encontrei no dicionário.

Cá o mais parecido que há é "langrán". Isso é que eu não sou: filmes de merda e jogos de futebol não é comigo. A preguiça quando me ataca é mau sinal e vai por outros caminhos, todos sinistros. `_´

Beijo semi-activo!

(Pois, muita energia para estar refastelado no sofá não precisas.) ;)

Kapikua disse...

Bem me lixaste com essa :)

Sun Iou Miou disse...

Acho que me lixaste tu a mim antes, Kapik! ;)

Mais um beijo semi-activo, que fazem um activo. :)*

Anónimo disse...

A vida ven sendo coma unha marea en moitos sentidos. Igual de anárquica, imprevisible, caprichosa mesmo. Hai que contar con iso e non alporizarse cando xa nos tolea a cabeciña. Ha voltar ao seu tamén, coma a marea. Pode tardar, pero volve.
Espero que esa saúde siga ben.

Bicos afriaxados.

Sun Iou Miou disse...

Que eu ande ben de saúde, hoxe por hoxe, setesoles, é cientificamente imposible. Mas ainda non morro e iso é algo bastante.;)

Non creo que alporizarse de cando en cando sexa grave. A adrenalina até estimula as neuronas e o instinto de supervivencia e até me inspira para escribir bobadas. Se me alporizase mais, sen chegar ao infarto, teño a certeza de que me iría mellor. O problema é que me gusta demasiado o traballo para mandalos a todos ao... (detesto os pareados cando escribo, non é que me corte.)

E grazas, polos desexos e os bicos :)

(Hei de saír desta.)

Ana disse...

Não há fome que não dê em fartura, está visto!

Sun Iou Miou disse...

É assim sempre, Vani, e quem se pode queixar? ;)

(E o ditado vai para o meu quaderno.)

Tá-se bem! disse...

Se fosse eu já estava num nível de stress tal que era capaz de enfiar a cabeça na almofada... mas tu não és dessas que eu sei ;)

Que respires muito!
beijoo pausado :)

Sun Iou Miou disse...

POis, se eu pudesse, Tá-se bem, o que fazia era enfiar a almofada na cabeça, mas para isso tinha de fender o cránio e deve doer para caraças.

Nessas de respirar ando...
Beijo inspirado!