Menos mal, menos mal que hai fogos de lucerío que me estoupan a negrume do firmamento e a outra.
domingo, 1 de agosto de 2010
Xa podía vir o outono...
É día e vai unha calor tal que nin caen a fío os paxaros nin xa as piñas rachan: ultrapasado o límite da resistencia, funden estas nun mazacote de breo, denso e castaño, sobre a terra pulverizada, mentres aqueles quedan suspensos nun letargo de contra-hibernación, o bico aberto nunha regaña, os ollos embazados, medias estendidas as asas e o corazonciño nun pulsar de mínimos máximos. A iso, tan natural, engádeselle o pregón das poxas para os santos (cuxos beneficios os devanditos dubido que caten) que chapodan a calma das doce en punto con restras de cifras por forza breves, pois preferen a cor negra dos billetes á venda a crédito rexistrada en tarxetas plásticas; os arraiais continuos que me lañan o pouco xuízo coas agullas das tiples en falsete amansadas no rumor das concertinas; os turistas que arrastran polas prazas vizosas de antucas a indolencia no petar mol das sandalias ou no máis rítmico chocolear das chancletas, os nativos que os espreitan de esguello desde a altura digna duns zapatos dos domingos ben lustrados e a camisa branca toda estiradiña; os forasteiros que me levantan poeiras e sufocos nos camiños de andar a pasear os cans ou me asaltan nos recunchos máis recónditos roncando sobre a herba ou non roncando, explico, nun rozamento de suores e respiracións arfadas, que se delata nun rastro de clíneses e preservativos correctamente usados, espero, pero pesimamente tirados. E a noite, pensaron que a noite era máis doada?! A noite é un chunda-chunda trepanador que nin os tapóns nos ouvidos abrandan e me obriga a cocerme nunha humidade morna de fiestras fechadas.
Menos mal, menos mal que hai fogos de lucerío que me estoupan a negrume do firmamento e a outra.
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcjALUMiauEz_WRlAiWgnlKpA7sAEIC3xYg3fzKDpaWhSD-C_Icfg5ilUMGwt0S74fOAc6-kmIGVwPU_6H3frjSm6VPYC8xA4n5Q1bod2OGZk7UUuuAfXf8_Ad_bPJlJS2RKGmGrSBrstq/s200/P1100246-1.JPG)
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8er3zlRrqqKuIXzLeK9iYAmnusRHbR7wDBkWtGMS2h7RUADwgaw6TEVj_sQ0rTzO1lZPCG5Wfy4UyGboUR4CqMpwp8YHMxGl6EsMxF7Ka492-1gSnIXXDA3w4WWdbq0kleemrqyqf9Hoi/s200/P1100280-1.JPG)
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimc9Tf61BTapuYzVe-46SxEEv8yNRF_QpuRHUeIrul6aEMaMx8wcLT6qMY8U8uBRrCa-4vzZSw1hFurKs29GWU5uA0uLSyNSjo8w8QFA6n9Kw9eeORZZElgYbvXLpF0uomYtDGVPP30Jl2/s200/P1100257-1.JPG)
Menos mal, menos mal que hai fogos de lucerío que me estoupan a negrume do firmamento e a outra.
Subscrever:
Enviar feedback (Atom)
4 comentários:
Valha-nos a beleza do fogo (de artificio) :) que belas fotos nos proporcionam..
Também já pedia mais fresquinho... :/
Beijo de Domingo e votos de dias mais amenos :)
Por acaso é nesta altura do ano que se vive melhor nas cidades: há mais turistas, mas muito menos gente daquela que entope o trânsito constantemente e se agita feito barata tonta por todo o lado, com pressa de qualquer coisa...
Adoro fogo de artifício, as férias à beira-mar (mesmo com meio mundo a gozá-las simultaneamente), mas a barulheira das festividades chateia-me à brava! E o calor em demasia também! Vale que por aqui está uma temperatura agradável... tanto de mar como no ar! :)
Gosto muito de fogos de luzes, Tá-se bem!, e nada desses outros que só fazem barulho mas que aqui são contínuos nesta época.
Parece que hoje está mais fresquinho ou é só que ainda é cedo, hihihi!
Os dias são amenos, sou eu que vou velha.
Beijos ameníssimo!
Fisicamente não aguento o excesso de calor, Teté, nem também de frio. É por isso que gosto de primavera e outono principalmente.
E depois, com esta calor, eu que durmo a maior parte do ano de janela aberta (só fecho mesmo no pino do inverno) ter de fechala só porque parece que esteja a "música" (se ainda fosse música era boa!) a tocar no meu quintal é dupla tortura. Enfim, é todos os anos a mesma coisa. Ou me armo de paciência ou de bombas! ;)
Enviar um comentário