quarta-feira, 13 de fevereiro de 2008

Choio pendente

A operación arregañar a queixada tivo un éxito rotundo e por consello do público dei en roubarlle horas ao sono vendo unha comedia. Claro que desta, como non as tiña todas comigo, non arrisquei a levar o sapiño encantadísimo, non me fose saír a conta furada e se me atoubase resolutamente ata a primavera. En mala hora, porque fartei de rir, e de alto, que no cinema é como volver á infancia. E sendo os catro gatos que eramos había incluso comentarios distendidos que non se reprimían e ecoaban na sala, provocando outra gargallada maior. Mágoa destes carallos dos estadounidenses, que sempre dan unha no cravo e outra na ferradura, e gozan xuntando ateos con crentes, pobres e ricos, brancos e negros —como para demostrar que o do gran soño (norte)americano é real—, no mesmo cuarto e con sentenza moralizante. Pero abstraéndome diso, escangalleime cunha historia peliculeira sobre o cancro e as segundas oportunidades que dá ter unha morte anunciada.
Díxenvos xa que vos quería? Pois dito está. E outro choio pendente que borramos da lista.

8 comentários:

Rei da Lã disse...

Parece que foi rir de três em pipa!

Sun Iou Miou disse...

Foi. Havia bem de tempo que não ria tanto no cinema, e não sou de riso fácil, acredita, Rei. Mas esta noite acho que volto ao drama. (*_*)

Teté disse...

Então e qual era o título do filme?

Rir é sempre um bom remédio... :)

Sun Iou Miou disse...

Não sei em português como o titularam, Teté: o original é The Bucket list, com o Jack Nicholson e Morgan Freeman de doentes terminais de cancro, que decidem fazer tudo o que sonharam. Bom, é um filme um tanto fantasioso e com dinheiro fazem -se muitas coisas, mas, pronto, tem piada.

Teté disse...

Ah, bem, assim dá para perceber!

O sonho americano é uma treta, suponho que já nem os americanos acreditam nele... (*_*)

Sun Iou Miou disse...

Hoje acho que vou ver a de Expiação, que a põem por aqui por perto (por perto são vinte e tal km, mas a Vigo são quarenta e cinco, acho), assim que...

Rei da Lã disse...

Isto parou à Quarta-Feira?!
Vê-se logo que isto non é un cabaré!

Sun Iou Miou disse...

Será que não tenho a cabeça para danças, Rei?