Préstalle ao corpo asistir de cando en cando a unha
produción disparatada sobre a construción dun soño, nin que o edificio se sustente sobre alicerces de cartón pedra. É cine, ilusionismo, xogos malabares imposibles, que se nutren da complicidade co público, en troco de música, tenrura, denuncia e redención. Unha dose de optimismo sen efectos colaterais perniciosos.
4 comentários:
FUUUUUU! FUUUUUUU! FUUUUUUU! Então, quanto álcool é que acusou?
0'80 mg/l, Raf, ou o equivalente a um concerto para violino e orquestra. Estás quase no coma etílico. ;)
Ese concierto, ese ruso loco...
Hai loucuras fantásticas, Ella. :)
Enviar um comentário