domingo, 3 de abril de 2011

Coa lingua de fóra

9 comentários:

Ana Saraiva disse...

Ai, a mal-educada!

Não tiveste medo...?

Sun Iou Miou disse...

Achas que podia ter medo, Ana, com a câmara (e os dedos) a meio centímetro da boca do bichinho, que aliás, imagem ilude!, era minúsculo (só espero que não fosse uma víbora!)?

Mas a maneira em que ela agitava a língua bífida, ai... até suscitava ternura.

Sun Iou Miou disse...

Será unha cría de cobra de colar? Natrix natrix?

Teté disse...

Credo! Mesmo minúscula, não ficava ali para tirar a fotografia... :)))

Beijoquitas!

Chousa da Alcandra disse...

Non entendo o motivo polo que se di mal-educada cando se ten a lingua fóra; cando eu penso que é moito máis lascivo tela dentro!
;-)

Sun Iou Miou disse...

Nem que fosse grande te ira fazer nada, Teté. Antes fugiria para que não a matasses tu.

Sun Iou Miou disse...

Claro, Chousa, todo depende: dentro de onde?

Anónimo disse...

Confirmado: es arriscada! Pero non vexo á viperina especie. Lémbrame a uns bechiños moi vistosos que por aquí (no oriente das Galias) chamamos "escanxios".
Lindísima a foto. Produce envexa... calculo que terei un bechiño deses a uns centímetros da cámara (en fin, a uns metros, que non son tan afoutado coma ti) dentro duns cincocentos anos. Non se pode ter todo

Bicos de Abril baixo o ár das Áfricas.

Sun Iou Miou disse...

Xa podía caer unha reguiña, setesoles.
Non, non é un escanxio (aquí chámanlles "liscoranzos", que manda truco, como se deturpa a palabra). É do mesmo tamaño pero e unha cría da cobra máis común por aquí.

Un é afoutado cando vence un medo. Eu non vencín medo ningún para facer iso. Teño os meus medos, coma todo o mundo: nunca veredes aquí a fotografía dunha cascuda (barata, tugas) e se me apuras dunha mosca tampouco.

Afoutada, o día que me atreva a montar nun ultralixeiro.