Miñas señoras e meus señores...
Xa está na casa. Chámase Lima da Ponte, nome de pedigrí para unha vira-lata, e para evitar a chanza: Lima limón? Non! Lima porque rilla moito? Esta si podía ser... pero non é! É Lima, como o río Lima!!! E mais um motivo para vos ter abandonados, por se fosen poucos, pero é que a pequena estraña moito a mamá Chispa, o papá Sur, os irmáns e o tío Les. Paciencia, que estamos en período de instrución... Hoxe demos moitos temas: o do nome, o do non, o de ir no coche e o de quedar soíña a chorar sen que ninguén lle faga caso... Que dura é a vida de dona!
Unha santiña é o que é.
21 comentários:
Lindaaaaaaaaaaaaaaaa! cutchi cutchi!!!!
Oi, Van, linda, tranquila e obediente. O que não suporta é ficar só meio segundo, e vai ter de aprender. Ontem já esteve uma hora no carro enquanto eu patinava. Quando regressei, estava dormida: bom sinal. He!
si ho! ben lindiña que lle é a moza. deséxolles moita moita sorte e moita vida xuntas. e que o vexamos!
Grazas, Kaplan. Voulle ter que mercar uns patíns (`_^).
a min? por que?
A vostede non, Kaplan! Á cadela. Non sei, foi o que pensei, quando dixo que nos desexaba moita vida xuntas, quizá porque non me imaxino unha vida sen patinar... He! Coisas do sub... digo, do "inconsciente".
Bicos
Xa levo tido uns cantos, Sara Jesse, e esta dígoche que con mes e medio que ten nótase que vai ser unha alfaia. (Agora teño outros tres, que son a cada cal máis cafre.) Só ten un problema: non soporta estar soa e arma uns escándalos tremendos en canto me perde de vista. Vainos custar ás duas resolver iso: vou ter de pór tapóns nos ouvidos para non amolecer. He!
As fotos saíronme con moitísima luz, pero é que non che controlo nada disto. Clicando para aumentar vense mellor.
Vira lata? Com todo esse ar de sobranceria marota, diria que era fidalga!
Epa, que cousa bonita!
Ela é que foi fotografada já às poucas horas de nascer, Carlos, e sabe posar. (^_^)
Bonita e boazinha, LQB. Nem acredito.
Ah, é uma daquela ninhada do Condado (salve seja), né? Giraça, a bichinha, mas já percebi que a dona também está toda babada... (`_^)
Jinhos para ti e festinhas para ela (e para os outros dois cães, para não ficarem com ciúmes :))))!
É mesmo, Teté, da ninhada do Condado, he!
Obrigada! Serão feitas as festinhas.
É unha monada. E ten uns olliños preciosos. ¡Hai que ser unha dona moi forte para deixala soa!
Cóidaa moito, sun iou miou.
Sigrid.
Pór uns tapóns nos ouvidos, Sigrid, tamén dá un xeitiño. E unha xa ten experiencia nisto. Á parte, aquí xa pode ouvear que non me aparece ningún veciño indignado á porta.
Por certo, que vai aprendendo xa.
precisam as duas de muita paciencia :)
e é muito linda!! têm as duas uma enorme sorte em terem-se uma à outra ;)
E tu não quiseste porque não era Lavrador, Faustolo! Mas já te digo que tem alma de Lavrador, o rápido que está a aprender a trazer as pantufas!
eu nao quis porque nao era para mim :(
era para uma amiga minha que só quer labrador...
Estava a brincar, Fausto. Tu já tens que chegue com o Faraó... quero dizer, a tua avó, tem que chegue! He!
Que dura es! e eu só trabalho só trabalho... loooool :)
Beijinhos para a ponte de Lima hihihihi ;))
É bom ser firmes com os cães, Tá-se, que são muito inteligentes e não podemos deixar eles a mandar. Mas aprende logo: deixei uma noite só na cozinha e chorou até que o cansaço a venceu e esta noite já dormiu lá sem um auúúú!
Beijos para a gatada e para ti!
Enviar um comentário