sábado, 26 de setembro de 2009

The bright side

O problema que teñen os números comigo vén de lonxe, ou sexa, de sempre. Non me gabo diso en absoluto. Cando alego o típico "son de letras", non me xustifico: límitome a constatar unha carencia. Porén, hai días que son sábado en que esa discapacidade lle dá a servidora unha alegría. El non foi que calculara que tiña 200 páxinas para corrixir na fin de semana, cando en realidade eran (xa van quedando menos) só 100?

Certamente, se fose ao contrário, dábame un ataque de nervios fixo, pero non sendo... En fin, que o que é hoxe e mañá non me vou amargar porque a diminución de neuronas me vaia en aumento.

4 comentários:

Anónimo disse...

Ai, que ben a comprendo, Sun: eu tamén son de letras, e a de alegrías que teño levado ao supoñer que me restan máis exames por corrixir dos que realmente son (ben é verdade que ás veces sucede ao contrario e daquela afortunado son por ter na man un boli e non unha navalla, porque cortaría as veas sobre os folios)
Estarei susceptible ou a palabra que hai que copiar é latín puro e surrealista, VACCALEX?

Sun Iou Miou disse...

Non sabe canto lamento o das palabras surrealistas, Kaplan, pero nin quitando Birmania do texto conseguín afastar o nipón. Non lle minto, nin un minuto pasara des que abrira as fronteiras, e xa estaba o spam asaltando o meu umbilicar cativo. Que ten ese texto que non teñan outros, á parte de moita dor?

En canto ao do boli e a navalla, abofé, a escrita é o que nos salva(e o que aforramos en confesores e psicanalistas).

Teté disse...

Eu também "sou de letras", mas por acaso sempre gostei de matemática. Já não posso dizer o mesmo que físico-química, que essa, para mim, era verdadeiro chinês... (`_´)

De qualquer forma, esse equívoco entre 100 e 200 páginas para revisão, parece mais de alguém que está "na lua" (por qualquer razão, nem interessa qual), do que pouca habilidade para os números ou a matemática... (`_^)

Sun Iou Miou disse...

Pois, Teté, eu gostava mais de física e química, nem que houvesse matemática aí envolvida.

Mas tens toda a razão: essa etiqueta que pus, "(estar) na verza", significa exactamente o que dizes tu: estar na lua. A questão foi que o livro anterior tinha cem páginas mais do que este e por isso confundi um com o outro. Mas ninguém me tira a alegria das cem páginas a menos (se bem do ponto de vista económico afinal não é alegria nenhuma). (`_^)